در حال حاضر، سرطان به عنوان یکی از مرگبارترین بیماری ها در جهان شناخته می شود. این در شرایطی است که بهترین دارو برای درمان این بیماری همچنان به طور دقیق شناسایی نشده است. از این رو، پژوهش های بسیاری تمام تلاش خود را بر یافتن راه حلی پزشکی برای این شرایط معطوف کرده اند. چه به منظور پیشگیری از ابتلا به سرطان و یا حتی درمان بیماران مبتلا به این بیماری، امید بسیاری وجود دارد که دیر یا زود سرطان قابل درمان یا قابل پیشگیری باشد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "دکتر هلث بنفیت"، انار یکی از میوه هایی است که پژوهش های بسیاری در زمینه فواید ضد سرطانی آن انجام شده است. به نظر می رسد این میوه می تواند به پیشگیری از علائم سرطان کمک کند. از این رو، دانشمندان در پی یافتن بهترین روش برای بهره‌مندی از فواید این میوه به عنوان یک ابزار ضد سرطان هستند.

انار میوه ای شگفت انگیز است که یک عدد از آن می تواند تا 1,400 دانه را نیز در خود جای دهد. هند و ایران دو کشور مطرح در زمینه صادرات انار هستند.

ارزش تغذیه ای انار

در فهرست زیر ارزش تغذیه ای انار در هر 87 گرم ارائه شده است:

کالری: 72 کالری

چربی کل: 1 گرم

چربی اشباع: 0.1 گرم

کلسترول: 0 میلی گرم

سدیم: 3 میلی گرم

پتاسیم: 205 میلی گرم

کربوهیدارت: 16 گرم

فیبر غذایی: 3.5 گرم

قند: 12 گرم

پروتئین: 1.5 گرم

کلسیم: 9 گرم

آهن: 1.5 گرم

منیزیم: 2.4 گرم

ویتامین B6: 4.3 گرم

ویتامین C: 13 گرم

انار و سرطان

انار ویژگی های ضد سرطانی ارائه می کند. چند دلیل برای این موضوع وجود دارند.

انار حاوی پلی فنول ها است. از این رو، انار یک منبع آنتی اکسیدانی خوب در نظر گرفته می شود. آنتی اکسیدان ها در زمینه مبارزه با رادیکال های آزاد که موجب آسیب سلولی می شوند، موثر عمل می کنند. رادیکال های آزاد یکی از دلایل شکل گیری سلول های سرطانی هستند. از این رو، نابودی رادیکال های آزاد در بدن به معنای پیشگیری از رشد سلول های سرطانی است.

انار سرشار از ویتامین C است و از این رو به تقویت سیستم ایمنی بدن و حفظ و نگهداری از آن کمک می کند. اگر سیستم ایمنی عملکرد درستی داشته باشد، سلول های سرطانی توانایی رشد در بدن را نخواهند داشت. در نتیجه، انار گزینه خوبی برای پیشگیری از سرطان است.

برخی مطالعات نشان داده اند که انار حاوی الاجیتانین ها است، که می توانند رشد سلول های سرطانی را کند کنند و از توزیع سلول های سرطانی در بدن جلوگیری می کنند. ویژگی های ضد سرطانی انار می تواند مرگ سلول سرطانی را از طریق مسدود کردن مسیر دریافت مواد مغذی توسط آنها برنامه ریزی کند.

انار حاوی تانن و آنتوسیانین ها است، که به عنوان عواملی ضد تومور شناخته شده اند. انار تکثیر سلولی را کاهش می دهد و به بازتولید سلول های خوب کمک می کند. از این رو، تکثیر سلول های سرطانی در بدن انسان می تواند محدود شود و سلول های سالم جایگزین آنها شوند.

دیگر فواید سلامت مصرف انار

جدا از ویژگی های ضد سرطانی، انار فواید سلامت دیگری را نیز ارائه می کند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

تقویت سیستم ایمنی

ویتامین C موجود در انار به تقویت سیستم ایمنی بدن انسان کمک می کند و از ابتلا به بیماری ها پیشگیری می کند.

ضد پیری

انار به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند. از این رو، مصرف این میوه فواید ضد پیری ارائه می کند. انار به کاهش چین و چروک های پوست کمک می کند و در نتیجه نشانه های افزایش سن و پیری را محدود می کند.

ضد افسردگی

روغن اساسی انار می تواند احساس خوشایندی را در انسان شکل دهد و همچنین موجب آرامش ذهن شود. در نتیجه، این ماده به عنوان یک عامل ضد افسردگی کار می کند. روغن اساسی انار به رهایی از استرس و شکل گیری احساس آرامش در فرد کمک می کند.

حفظ سلامت پوست

برخی پژوهش ها نشان داده اند که انار برای پوست انسان نیز خوب است. مصرف این میوه به بازسازی پوست آسیب دیده کمک می کند. از این رو، انار برای درمان درماتیت ها و تسکین آکنه مناسب است.

حفظ سلامت مو

ویتامین های موجود در انار به تقویت موی سر کمک می کنند و همچنین مصرف این میوه می تواند به درخشش مو کمک کند.

پیشگیری از بیماری قلبی عروقی

انار می تواند به پیشگیری از تشکیل پلاک در دیواره رگ های خونی کمک کند. از این رو، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی کاهش می یابد و احتمال مواجهه با مواردی مانند سکته مغزی یا حمله قلبی کمتر می شود.

پیشگیری از دیابت

انار به کاهش قند خون کمک می کند. در نتیجه، این میوه می تواند درمانی طبیعی برای بیماران مبتلا به دیابت باشد.

کاهش فشار خون

برخی مطالعات نشان داده اند که انار به کاهش فشار خون سیستولیک کمک می کند. این کار با جلوگیری از فعالیت آنزیم مبدل آنژیوتانسین انجام می شود. در نتیجه، مصرف انار به کاهش فشار خون کمک می کند.

حفظ سطوح کلسترول

اسید پونیسیک موجود در انار به عنوان یک کاهنده کلسترول بد خون (LDL) و تری گلیسیرید عمل می کند. افزون بر این، این ماده تولید کلسترول خوب (HDL) را تحریک می کند.

کاهش وزن

برخی افراد انار را به واسطه فواید آن در زمینه کاهش وزن مصرف می کنند. انار به تسریع آهنگ سوخت و ساز و چربی سوزی در بدن کمک می کند.  

بهبود دستگاه گوارش

ویتامین B موجود در انار به افزایش سوخت و ساز بدن کمک می کند. بر همین اساس، مصرف این میوه کارایی دستگاه گوارش را بهبود می بخشد.

تسکین اسهال

انار می تواند به عنوان یک عامل ضد باکتری عمل کند. بر همین اساس، این میوه می تواند به درمان اسهال کمک کند. افزون بر این، انار درد شکمی را به واسطه توانایی در تحریک اعصاب کاهنده درد تسکین می دهد.

عوارض جانبی مصرف انار

برای بیشتر افراد مصرف انار بی خطر است. اما برای برخی مصرف این میوه می تواند موجب شکل گیری عوارض جانبی شود.

افرادی که دارای سابقه آلرژی هستند باید در زمینه مصرف انار محتاط باشند. مصرف این میوه می تواند موجب شکل گیری واکنشی آلرژیک، مانند خارش، تورم و آسم شود.

استفاده از ریشه انار به واسطه محتوای سمی آن بی خطر نیست. در نتیجه، باید از این کار پرهیز کرد.

زنان باردار و آنهایی که به فرزند خود شیر می دهند باید پیش از مصرف انار با پزشک خود مشورت کنند. شواهدی در این زمینه که مصرف انار برای این افراد بی خطر یا خطرناک است، وجود ندارند و پژوهش ها تنها به این نکته اشاره داشته اند که آب انار برای مصرف توسط زنان باردار بی خطر است.

از آنجایی که انار توانایی کاهش فشار خون را دارد باید از مصرف بیش از اندازه آن، به ویژه توسط افرادی که فشار خون پایین دارند، پرهیز کرد. این کار می تواند موجب سرگیجه و حالت تهوع شود، زیرا فشار خون به ناگاه افت می کند.

مصرف انار ممکن است با برخی داروها تداخل ایجاد کند. از این رو، پیش از مصرف توصیه می شود با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

بهترین انتخاب‌های غذایی بر پایه گیاهان برای حفظ عملکرد کلیه‌ها از این قرارند:

فلفل قرمز: سرشار از ویتامین ب ۶، ویتامین آ، اسید فولیک و لیکوپن برای پاک کردن و تصفیه کردن کلیه‌ها است.

جعفری: به عنوان بهترین تمیز کننده کلیه شناخته شده است. جعفری منجر به افزایش حجم ادرار، دفع بیشتر سدیم و افزایش بازجذب پتاسیم می‌شود.

قاصدک: خاصیت ادرار آور دارد. قاصدک حاوی مقادیر قابل توجهی منیزیم، پتاسیم و دیگر املاح معدنی و ویتامین‌ها برای تقویت عملکرد کلیه و کاهش خطر ابتلا به تشکیل سنگ است.

خیار: مطالعات نشان داده که مصرف خیار به طور منظم، منجر به نظارت بر اسید اوریک بدن و در نتیجه جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه و سنگ مثانه می‌شود.

کرفس: منجر به ترویج عملکرد سالم و طبیعی کلیه‌ها با از بین بردن سموم بدن می‌شود.

گشنیز: باعث کاهش خطر تشکیل رسوب در کلیه‌ها می‌شود. گشنیز برای از بین بردن جیوه، که یک فلز سمی است و منجر به کاهش توانایی کلیه‌ها برای فیلتر کردن سموم و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های کلیوی می‌شود، مفید است.

انواع کلم: حاوی ترکیبات ویژه‌ای هستند که به کبد در خنثی سازی سموم کمک می‌کنند و بار سموم روی کلیه‌ها را نیز کاهش می‌دهند. کلم‌ها منبع غنی از ویتامین‌های ث، کا، اسید فولیک، و ویتامین ب ۶ هستند و آنهم برای حمایت از سلامت کلیه‌ها. فیبر موجود در گل کلم به جذب بهتر مواد مغذی کمک می‌کند و منجر به کهش مقادیر سمومی می‌شود که به طور معمول از طریق کلیه‌ها برای دفع پردازش می‌شود. 

سیر و پیاز: سبزیجات خانواده پیاز حاوی آلیسین هستند؛ ترکیب قدرتمندی که خواص ضد التهابی باورنکردنی دارد و به مبارزه با عفونت دستگاه ادراری می‌رود.

سیب: منبع عالی از فیبر است و منجر به خنثی شدن سموم دستگاه گوارش می‌شود و بار سمی روی کلیه‌ها را کاهش می‌دهد. سیب همچنین به کاهش کلسترول کمک می‌کند و با پاک کردن خون، اثرات مفید روی سیستم قلبی عروقی دارد و به کاهش التهاب کمک می‌کند.

توت‌ها: این میوه‌های خوشرنگ کلید سلامت کلیه‌ها هستند. انواع توت‌ها منجر به کاهش عفونت دستگاه ادراری می‌شوند و خاصیت ضد التهاب دارند.

منبع: سلامانه

غذاها و نوشیدنی های حاوی کافئین به یکی از بخش های ثابت بیشتر رژیم های غذایی دنیای مدرن تبدیل شده اند. قهوه در میان محبوب‌ترین گزینه ها قرار دارد. کافئین یک محرک طبیعی است. با این وجود، برخی ادعا می کنند که این ماده در جذب برخی مواد مغذی، مانند آهن، اختلال ایجاد می کند. در نتیجه، به برخی افراد توصیه می شود از مصرف قهوه و کافئین پرهیز کنند. 

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث لاین"، چندین مطالعه نشان داده اند که قهوه و دیگر نوشیدنی های کافئین‌دار می توانند جذب آهن را کاهش دهند. نتایج یک مطالعه نشان داد که نوشیدن یک فنجان قهوه به همراه همبرگر جذب آهن را تا 39 درصد کاهش می دهد. نوشیدن چای، یکی دیگر از مهارکننده های جذب آهن، با وعده غذایی مشابه جذب آهن را تا 64 درصد کاهش داد.

مطالعه ای دیگر نشان داد که نوشیدن یک فنجان قهوه فوری با وعده غذایی حاوی نان جذب آهن را بین 60 تا 90 درصد کاهش داده است. هرچه قهوه یا چای غلیظ‌تر باشد، جذب آهن نیز هرچه بیشتر کاهش می یابد. با این وجود، به نظر نمی رسد کافئین تنها ماده ای باشد که در جذب آهن اختلال ایجاد می کند. در حقیقت، نتایج یک مطالعه نشان داد که کافئین به تنهایی تنها با 6 درصد از آهن یک وعده غذایی پیوند تشکیل می دهد. با توجه به این درصد پایین، عوامل دیگری باید در جذب آهن تاثیرگذار باشند.

افزون بر این، مصرف منظم قهوه ممکن است بر سطوح ذخایر آهن بدن نیز تاثیرگذار باشد. نتایج یک مطالعه با حضور شرکت کنندگانی مسن نشان داد که مصرف روزانه قهوه با یک درصد فرتین کمتر مرتبط بوده است. فرتین پروتئینی است که سطوح ذخایر آهن را نشان می دهد. با این وجود، باید به این نکته توجه داشته باشید که اثرات قهوه و کافئین بر جذب آهن به زمان مصرف نیز بستگی دارد. به عنوان مثال، نوشیدن قهوه یک ساعت پیش از یک وعده غذایی اثری بر جذب آهن ندارد.

مواد دیگری که بر جذب آهن تاثیرگذار هستند

کافئین تنها ماده ای نیست که در جذب آهن اختلال ایجاد می کند. پلی فنول های موجود در قهوه و چای به نظر می رسد یکی از مهارکننده های بزرگ جذب آهن هستند. از جمله آنها می توان به اسید کلروژنیک که بیشتر در قهوه، کاکائو و برخی گیاهان دارویی یافت می شود، اشاره کرد.

همچنین، تانن هایی که در چای سیاه و قهوه وجود دارند، جذب آهن را کاهش می دهند. این ترکیبات طی فرایند گوارش با آهن پیوند تشکیل داده و جذب این ماده را دشوار می سازند. اثر آنها بر جذب آهن به میزان دوز بستگی دارد، به این معنی که با افزایش محتوای پلی فنول های غذا یا نوشیدنی میزان جذب آهن کاهش می یابد.

نوع وعده غذایی بر جذب آهن تاثیر می گذارد

جذب آهن روندی پیچیده است و تحت تاثیر عوامل غذایی بسیاری قرار می گیرد. شواهد نشان می دهند که نوع غذای مصرفی شما در مقایسه با نوشیدن قهوه یا نوشیدنی های کافئین‌دار اثر بزرگتری بر جذب آهن دارد. برخی انواع مواد غذایی جذب آهن را بهبود می بخشند، در شرایطی که برخی دیگر آن را کاهش می دهند.

نوع آهن مصرفی شما نیز اهمیت دارد. آهن به دو شکل در مواد غذایی یافت می شود که شامل آهن هِم (Heme) و آهن غیر هِم (Non-Heme) می شوند. آهن غیر هِم که بیشتر در مواد غذایی گیاهی یافت می شود، نسبتا ناپایدار است و تحت تاثیر عوامل غذایی بسیاری قرار می گیرد. تنها 2 تا 20 درصد از آهن غیر هِم جذب می شود. در مقابل، آهن هِم که بیشتر در بافت های حیوانی (گوشت قرمز، گوشت ماکیان و غذای دریایی) یافت می شود، از درصد جذب آهن بالاتر بین 15 تا 35 درصد برخوردار است. بر همین اساس است که آهن هِم دست نخورده جذب می شود و تحت تاثیر عوامل غذایی دیگر قرار نمی گیرد.

از این رو، قهوه و نوشیدنی های کافئین‌دار بیشتر احتمال دارد جذب آهن غیر هِم از مواد غذایی گیاهی را کاهش دهند، اما اثر اندکی بر آهن هِم با منشا مواد غذایی حیوانی دارند. افزون بر این، پروتئین حیوانی، ویتامین C و مس در وعده های غذایی می توانند جذب آهن غیر هِم را بهبود ببخشد و اثرات منفی قهوه و نوشیدنی های کافئین‌دار بر جذب آهن را کاهش دهند. در نتیجه، انتخاب های غذایی شما و نوع آهن مصرفی بر اثر مصرف قهوه و نوشیدنی های کافئین‌دار در جذب آهن تاثیرگذار هستند.

آیا باید مصرف قهوه و کافئین را کاهش دهید؟

چندین مطالعه نشان داده اند که قهوه و کافئین با کمبود آهن در افراد سالم مرتبط نیستند و هیچ خطر کمبود آهن را ایجاد نمی کنند. افراد بسیاری از غذای مصرفی خود به میزان کافی آهن دریافت می کنند. دریافت منظم ویتامین C و آهن هِم از منابعی مانند گوشت قرمز، گوشت ماکیان و غذای دریایی می تواند از مهار جذب آهن به واسطه مصرف قهوه و چای پیشگیری کند.

اما زمانی که موضوع مصرف پلی فنول ها در سطوح بسیار بالا مطرح باشد، شرایط این گونه نخواهد بود. گروه های در معرض خطر زنان در سنین باروری، نوزادان و کودکان، افرادی با یک رژیم غذایی ضعیف و محدود، مانند گیاهخواران، و افرادی مبتلا به برخی بیماری ها، مانند بیماری التهابی روده را شامل می شوند. ممکن است نیازی نباشد این افراد به طور کامل مصرف قهوه و کافئین را قطع کنند. در عوض، به افراد در معرض خطر توصیه می شود این نکات مفید را مد نظر قرار دهند:

چای و قهوه را در فواصل بین وعده های غذایی بنوشند.

حداقل یک ساعت پس از مصرف وعده غذایی چای یا قهوه بنوشند.

مصرف آهن هِم از منابعی مانند گوشت قرمز، گوشت ماکیان یا غذای دریایی را افزایش دهند.  

دریافت ویتامین C را در زمان وعده های غذایی افزایش دهند.

مواد غذایی غنی شده با آهن مصرف کنند.

مواد غذایی با محتوای بالای کلسیم، و فیبر مانند غلات کامل را جدا از مواد غذایی سرشار از آهن مصرف کنند.

سخن پایانی

نوشیدنی های کافئین‌دار، مانند قهوه و چای، نشان داده اند که می توانند جذب آهن را کاهش دهند. با این وجود، به نظر می رسد محتوای پلی فنول ها و نه خود کافئین در این زمینه تاثیرگذار است. غذاها و نوشیدنی های کافئین‌دار با کمبود آهن در افراد سالم مرتبط نیستند، زیرا جذب آهن تحت تاثیر عوامل غذایی بسیاری قرار می گیرد. با این وجود، افرادی که در معرض خطر کمبود آهن قرار دارند با پرهیز از مصرف قهوه و چای در زمان وعده های غذایی و انتظار حداقل یک ساعته پس از وعده غذایی برای نوشیدن چای یا قهوه، احتمال خطر را کاهش می دهند.

آیا می دانستید دلایل بی شماری وجود دارند تا اسفناج را به برنامه غذایی روزانه خود اضافه کنید؟ برخی از اسفناج متنفرند، اما بسیاری این سبزی را به عنوان منبعی شگفت انگیز از مواد مغذی با موارد استفاده مختلف در نظر می گیرند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "استپ تو هلث"، سبزیجات اندکی همانند اسفناج وجود دارند که از محتوای بالای مواد معدنی، ویتامین ها و مواد مغذی گیاهی سود می برند. بر همین اساس، اسفناج می تواند بخشی از هر رژیم غذایی باشد که سالم در نظر گرفته می شود.

اسفناج مواد مغذی ضروری را برای کودکان فراهم می کند، سطوح انرژی بزرگسالان را افزایش می دهد و حتی به تقویت و ایجاد تعادل در سالمندان کمک می کند. به عنوان مثال، اسفناج برای بهبود عملکرد شناختی گزینه خوبی است.

در ادامه با برخی از فواید شناخته شده اسفناج بیشتر آشنا می شویم.

اسفناج برای حافظه خوب است

اسفناج در فهرست مواد غذایی قرار دارد که برای مغز ضروری و فوق العاده مهم در نظر گرفته می شوند. این سبزی حاوی مواد معدنی مانند اسید فولیک و همچنین ویتامین های A، B6، C و آنتی اکسیدان های مختلف است، که به پیشگیری از انحطاط عصبی و عملکردهای شناختی کمک می کنند.

همچنین، پتاسیم موجود در اسفناج برای افزایش جریان خون به مغز مفید است. این شرایط فرآیندهای اساسی مانند حافظه و تمرکز را به حداکثر می رساند.

اسفناج از قدرت بینایی پشتیبانی می کند

اسفناج منبع خوبی برای بتاکاروتن، لوتئین و زانتان است. هر سه مورد آنتی اکسیدان هایی مفید برای بینایی هستند.

به عنوان مثال، بتاکاروتن در صورتی که اسفناج را به صورت پخته مصرف کنید می تواند فواید بیشتری نیز ارائه کند.

محتوای بالای ویتامین A اسفناج نیز یکی دیگر از دلایل موثر در این زمینه است. این ماده مغذی به درمان خارش چشم و همچنین التهاب یا دیگر ناراحتی های ناشی از آلرژی ها کمک می کند.

اسفناج به بهبود شرایط عضلات کمک می کند

اگر برای کاهش وزن تلاش می کنید و نگران تنش های ناشی از این شرایط هستید، در مصرف روزانه اسفناج تردید نداشته باشید. اسفناج را به سالادها، اسموتی ها یا هر مورد دیگری که دوست دارید، اضافه کنید.

اسفناج حاوی عنصری به نام C0-Q102 است. این نوع آنتی اکسیدان به تقویت عضلات از طریق تغذیه آنها با خون غنی از اکسیژن و مواد معدنی کافی کمک می کند.

اسفناج با پوکی استخوان مبارزه می کند

اسفناج منبع خوبی برای ویتامین K است. این ویتامین به حفظ کلسیم در استخوان های انسان کمک می کند و از این رو بسیار مهم است. این شرایط به کانی‌سازی اسکلت ما، از جمله دندان ها و ناخن ها منجر می شود.

همچنین، اسفناج سرشار از منیزیم، مس، منگنز، روی و فسفر است.

اسفناج سوخت و ساز را بهبود می بخشد

میزان پروتئینی که در اسفناج یافت می شود، قابل توجه است. همچنین، گوارش آن آسان است و اثر مثبتی روی سوخت و ساز شما دارد و در حقیقت به تسریع آن کمک می کند.

انرژی داخلی که با مصرف اسفناج برای بدن فراهم می شود، عملکرد بهینه سیستم های بدن را به همراه دارد. افزون بر این، اسفناج به شکل گیری احساس سیری کمک می کند و از این رو برای افرادی که در پی کاهش وزن خود هستند، گزینه ای خوب محسوب می شود.

اسفناج از تصلب شرایین پیشگیری می کند

تصلب شرایین به واسطه سخت شدن شریان ها شکل می گیرد. این بیماری خاموش اما جدی یکی از بزرگترین دشمنان انسان است.

با این وجود، اگر اسفناج را به صورت روزانه مصرف کنید از فواید رنگدانه ای به نام لوتئین بهره‌مند می شویم. این آنتی اکسیدان در زمینه پیشگیری از تصلب شرایین، حملات قلبی و رویدادهای مغزی-عروقی مفید است.

به لطف لوتئین، ما می توانیم رسوبات کلسترول و چربی را در رگ های خونی خود کاهش دهیم.

اسفناج از التهاب پیشگیری می کند

اسفناج سرشار از ترکیبات ضد التهابی و آنتی اکسیدان ها است. هر دو آنها برای پیشگیری از التهاب در بدن مفید هستند. التهاب برای قلب بسیار خطرناک است. افزون بر این، التهاب با برخی بیماری های شایع، مانند آرتریت و نقرس، مرتبط است.

چند وقتی است که آب و هوای سرد از راه رسیده و نوشیدن چای گرم می تواند یکی از بهترین روش ها برای فراموش کردن سرمای هوا باشد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "کر2"، جدا از تجربه دلنشین احساس گرما، با انتخاب چای های گیاهی می توانید از فواید سلامت آنها به ویژه در زمینه مقابله با ویروس های سرماخوردگی و آنفلوآنزا و تسکین گرفتگی سینوس بهره‌مند شوید.

سرخارگل (اکیناسه)

پژوهشی هیجان اگیز که در نشریه پزشکی Advances in Therapy منتشر شد، نشان داد که عصاره سرخارگل از قدرت بالایی در کاهش خطر ابتلا به عفونت های تنفسی برخوردار است، در شرایطی که خطر ابتلا به سینه پهلو، عفونت های گوش، ورم لوزه، و فارنژیت را کاهش می دهد.

سرخارگل نشان داده است حتی اگر به عفونت تنفسی مبتلا باشید نیز در کاهش شدت علائم بیماری موثر عمل می کند. نتایج مطالعه ای که در نشریه Cell Immunology منتشر شد، نشان داد که سرخارگل به طور قابل توجهی علائم عفونت های تنفسی فوقانی را کاهش داده است. سرخارگل از خواص ضد التهابی قوی سود می برد، که احتمالا مسئول این اثرات هستند.

میوه و گل آقطی

میوه آقطی دیر زمانی است که به عنوان یک مبارز طبیعی در برابر سرماخوردگی و آنفلوانزا مورد استفاده قرار می گیرد. پژوهشی که در نشریه Nutrients منتشر شد، نشان داد دوره سرماخوردگی افرادی که میوه آقطی مصرف کرده بودند، نسبت به افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، به طور قابل توجهی کمتر بوده است.

مصرف چای آقطی و نعناع بیابانی برای افزایش تعریق و جلوگیری از سرماخوردگی و آنفلوآنزا توصیه می شود. برای تهیه این درمان سنتی، یک قاشق غذاخوری از برگ های نعناع بیابانی و یک قاشق غذاخوری از گل های آقطی را در آب داغ ریخته و اجازه دهید چند دقیقه دم بکشد. با ظهور نخستین نشانه های سرماخوردگی یا آنفلوآنزا نصف فنجان یا یک فنجان از این چای را هر 30 تا 45 دقیقه مصرف کنید، تا زمانی که تعریق آغاز شود. سپس هر یک یا دو ساعت یک بار دو قاشق غذاخوری استفاده کرده تا زمانی که تب پایین آمده یا علائم بیماری بهبود یابند.

زنجبیل

پژوهش های بسیاری نشان داده اند که زنجبیل حتی زمانی که داروهای آنتی بیوتیک یا ضد ویروس شکست می خورند، از توانایی بالایی در مبارزه با ویروس ها و باکتری ها برخوردار است.

ملیسا/ بادرنجبویه

ملیسا که به نام بادرنجبویه نیز شناخته می شود، به واسطه اثرات ضد ویروسی خود، به ویژه در برابر ویروس تبخال، شناخته شده است و پژوهش های جدید آزمایش آن در برابر بیماری های ویروسی، از جمله آنفلوانزا را هدف گذاری کرده اند.

در یک مطالعه پژوهشگران دریافتند که روغن اساسی ملیسا به طور موثر ویروس آنفلوآنزا پرندگان را مهار کرده است. برای تایید نتایج این پژوهش باید مطالعات بیشتری صورت بگیرند، اما این نتایج اولیه آینده ای امیدوارکننده را ترسیم کرده اند.

ارگانو

در شرایطی که ممکن است بهترین چای نباشد که تاکنون مزه کرده اید، ارگانو به عنوان یک گیاه دارویی ضد عفونت قوی شناخته شده است و اثرات آن در برابر باکتری ها، قارچ ها،  و ویروس ها اثبات شده است. با افزودن چای ارگانو به رژیم غذایی خود می توانید احتمال ابتلا به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا را کاهش دهید.

نعناع بیابانی

چای نعناع بیابانی می تواند به تسکین گرفتگی سینوس کمک کند. اگر در سینوس خود احساس گرفتگی دارید، نوشیدن یک فنجان چای نعناع بیابانی دو تا سه بار در روز می تواند به تسکین این شرایط کمک کند.

آویشن

آویشن به عنوان درمانی برای سرفه، عفونت ها تنفسی، و برونشیت مورد تایید دولت آلمان قرار گرفته است. فلاونوئیدهایی که در این گیاه یافت می شوند، عضلات ناحیه نای که با سرفه و التهاب پیوند خورده اند را آرام می سازند.

بومادران

در دنیای گیاهان دارویی، بومادران یکی از بهترین نمونه ها برای تحریک تعریق محسوب می شود. اما چرا باید میزان تعریق خود را افزایش دهیم؟ متخصصان گیاهان دارویی بر این باورند که تعریق در کاهش تب نقش داشته و به بدن در مبارزه با عفونت کمک می کند. تعریق یکی از بهترین روش هایی است که بدن برای کاهش دمای داخلی و تخلیه سموم مرتبط با عفونت ها به کار می گیرد.

روش تهیه چای گیاهی برای مبارزه با سرماخوردگی و آنفلوآنزا

یک تا دو قاشق چایخوری از گیاه دارویی تازه خرد شده یا خشک شده (برگ ها، به جز آقطی که از گل ها یا میوه استفاده می شود، یا زنجبیل که ریشه تازه یا خشک شده استفاده می شود) را به یک فنجان آب جوش اضافه کنید.

اجازه دهید به مدت 10 تا 15 دقیقه دم بکشد.

چای را صاف کرده و بنوشید.

همچنین، شما می توانید از ترکیب گیاهان دارویی با یکدیگر بر اساس نیازها یا سلیقه چشایی خود گزینه های مورد علاقه‌تان را شکل دهید. نعناع بیابانی می تواند عطر و طعم هر چای گیاهی را بهبود ببخشد. روزانه سه فنجان چای گیاهی برای تحقق اثر درمانی حداکثری مصرف کنید. اگر به بیماری دیگری مبتلا هستید یا دارو مصرف می کنید، پیش از استفاده از چای های گیاهی با پزشک خود مشورت کنید.